مربی یوگا حرف های قشنگی زده بود، تمام روز به حرف هایش فکر کردم. بنده خدا هر جلسه تذکر می داد:

_خانم ها لطفا فقط به حرکات خودتون توجه کنین؛ به جسم تون. به درونتون. چی کار دارین بغل دستیتون کجا بوده و چرا غایب شده؟ باور کنین اگه یک هفته اراده کنین، دیگه اگر لباس بقیه از طلا هم باشه متوجه نمی شین.اما چه سود که همین امروز ترانه خانم یواشکی ازم پرسید: «مگه شوهر سعیده چکاره اس که سرشو می گیری، پاش خارجه، پاشو می گیری سرش خارجه؟ تو می دونی؟»

دیگر نمی خواهم به این چیزها فکر کنم. روی کاغذ سفید زیر دستم می نویسم:

1-صبح ساعت9 حرکات جسمی

2-شب ساعت 9 حرکات مراقبه و آرام بخشی. بعد فکر می کنم: «بی خود نیست مربی مون خودش به سبکی پَر این طرف و اون طرف می ره و همیشه با نشاطه.» و در ریف شماره 3 نوشتم: مهری، ناهید و زهره اگر تلفن زدند از همین امروز جواب نمی دم و بعد درشت تر نوشتم:

3-باید تمرین کنم، از همین امروز.

در دنیای ماشینی امروز، آرامشی دورنی انسان ها به سبب سرعت زیاد فعالیت های ذهنی و تاثیر شدید محرک های سریع بیرونی به تاراج می رود و ویژگی های نیکوی درونی آدمیان هر روز، کم رنگ و کم رنگ تر می شود. انسانی که به سلامت جسم و روان خود اهمیت می دهد، باید پیش از هر چیز برای افزودن بر صفات مثبت، حفظ آرامش درونی، کسب اعتماد به نفس و خودباوری حقیقی بکوشد.

انسانی که به سلامت جسم و روان خود اهمیت می دهد، باید پیش از هر چیز برای افزودن بر صفات مثبت، حفظ آرامش درونی، کسب اعتماد به نفس و خودباوری حقیقی بکوشد.
متاسفانه بسیاری از انسان ها عظمت، قدرت و زیبایی را در بیرون از خود می جویند. در حالی که اگر کسی به درون خود اتصال نداشته باشد، موفقیت های بیرونی خوشبختی و شادی حقیقی کمکی نخواهد کرد، زیرا محرک های بیرونی آدمی را در رقابت و سرعتی گرفتار می کنند که آرامش درونی را از میان می برد.

غافل از اینکه تا زمانی که از تغییر دادن محیط بیرونی و دیگران دست برنداریم و به خود نپردازیم، راهی به درون نخواهیم یافت. برای رهایی از وسوسه ی تغییر دیگران که بسیار انرژی بر و بی فایده است، شایسته است که از پذیرش مسئولیت تمامی احساسات، رفتارها و پیامدهای بیرونی آن ها دوری کنیم، استقلال خود را اعلام کنیم و خود را از بردگی محرک های بیرونی رها سازیم تا به آزادی برسیم.

این گونه است که با بارور کردن صفات مثبت در درون خود و رها کردن افکار از پرداختن به ویژگی ها و زندگی دیگران، روح شادی را در درون خود و به دنبال آن، برای خانواده به ارمغان می آوریم.

چه باید کرد؟

اگر خانواده ای هستیم که شادی و آرامش را دوست داریم، باید از دخالت کردن در امور شخصی دیگران و اعمال ناپسندی مانند تهمت زدن، حسادت، دروغ گویی، جرّ و بحث های نسنجیده و رنجاندن دیگران پرهیز کنیم.

از کنجکاوی کردن در زندگی دیگران پرهیز کنیم. از خواندن نامه های شخصی و دفتر خاطرات محرمانه ی دیگران و گوش دادن به مکالمات خصوصی آن ها، حتی افراد خانواده مان اجتناب کنیم. بدون اجازه وارد هر مکانی نشویم. در اثبات درستی نظرها و عقاید خود به دیگران پافشاری نکنیم و سرانجام تا می توانیم به طبیعت نزدیک شویم و از نیروهای طبیعی الهام بگیریم.

نباید فراموش کرد زمانی که افراد خانواده به دیگران نیکی و کمک می کنند، مجموعه ای از نیروهای مثبت را به دور خود فراهم می آورند و این نیروهای مثبت باعث آرامش و شادی می گردند.

منبع: شادی را به خانه ببریم، مهتاب قاسمیان