شخصیت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) شخصیتی یگانه است و زندگی ایشان در همه ابعاد پر از کار و تلاش و تکامل و تعالی روحی یک انسان است. مشکلات محیط و زندگی، وی را کانونی برای مراجعات مردم و مسلمان‌ها قرار می‌دهد. شوهر جوان وی دائما در جبهه و میدان‌های جنگ است.
در طول ۱۰ سالی که پیامبر در مدینه بودند، حدود ۹ سالش حضرت ‌زهرا (س) و حضرت ‌امیرالمؤمنين (عليهما‌السلام) با همدیگر زن و شوهر بودند. در این ۹ سال، جنگ‌های کوچک و بزرگی ذکر کرده‌اند حدود شصت‌ جنگ اتفاق افتاده؛ در اغلب آنها هم اميرالمؤمنين (عليه‌السلام) بوده است.

ایشان در این شرایط، زندگی را با کمال سرافرازی پیش می‌برد. فرزندانی مثل حسن، حسین و زینب (عليهم السلام) تربیت می‌کند و شوهری مثل على (ع) را نگهداری می‌کند.
دو پسرشان - امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) که سید الشباب اهل‌الجنه و سرور جوانان بهشت هستند تربیت شده دامان این خانم‌اند. صبر امام حسن (ع) و ایثار امام حسين (ع) جدای از روحیات و تربيت‌ها و خصلت‌های این مادر نمی‌تواند باشد؛ این‌ها از مادر آموختند، از او یاد گرفتند، از او درس گرفتند، آن‌ها شاگردان فاطمه ‌زهرا (سلام الله عليها) هستند. در مورد دختران ایشان نیز همینطور است به طوری که می دانید شخصیت حضرت زینب (سلام الله عليها) بسیار با عظمت است.
رضایت پدری مثل پیغمبر (ص) را جلب می‌کند. در دورانی هم که راه فتوحات و غنائم باز شده است؛ ذره‌ای از لذت‌های دنیا و تشریفات و تجملات و چیزهایی که دل دخترهای جوان و زن‌ها متوجه آنهاست را به خود راه نمی‌دهد.1
از لحاظ وظایف زنانگی، وظیفه همسری، وظیفه مادری، تربیت فرزند، پذیرایی و مهربانی با شوهر، یک زن نمونه است. یک دختر جوان هجده ‌نوزده ‌ساله، با این همه مقامات معنوی و اخلاقی و سجایای رفتاری. وجود یک چنین عنصری در هر جامعه‌ای، در هر تاریخی، در هر ملتی که باشد مایه‌ افتخار است.2
امير‌المؤمنین درباره فاطمه ‌زهرا (سلام ‌الله‌ عليها) فرمود: «ما أغضبتنی ولا تخرجت من أمري».3 یک‌ بار این زن در طول دوران زناشویی مرا به خشم نیاورد، یک ‌بار از دستور من سرپیچی نکرد. با آن عظمت و جلالت، در محیط خانه یک همسر است. همسری است که هیچ‌وقت مایه پریشانی و ناراحتی خاطر شوهرش را فراهم نکرد. محیط خانوادگی‌شان از شیرین‌ترین محیط‌های خانوادگی است. محبت‌ این زن و شوهر در حد اعلاست.4

محیط خانوادگی‌شان از شیرین‌ترین محیط‌های خانوادگی است. محبت‌ این زن و شوهر در حد اعلاست.

یک ‌وقت انسان فکر می‌کند که شوهرداری، یعنی انسان در خانه و در آشپزخانه غذا را آماده کند و اتاق را تروتمیز کند و پتو را پهن کند و مثل قدیمی‌ها تشکچه را بگذارد که آقا از اداره یا از دكان بیاید. شوهرداری که فقط این نیست.
از لحاظ زندگی هم وضع رو به‌ راهی ندارند؛ «و يطعمون الطعام على حبه مسكينا و يتيما و أسيرا. إنما نطعمكم لوجه الله»5 یعنی در حقیقت زندگی فقیرانه محض داشتند؛ در حالی که دختر رهبری هم هست، دختر پیامبر (ص) هم هست، احساس مسؤولیت می‌کند. انسان چقدر روحیه‌ی قوی می‌خواهد داشته باشد، تا بتواند این شوهر را تجهیز کند؛ دل او را از وسوسه اهل و عیال و گرفتاری‌های زندگی خالی کند و به او دلگرمی بدهد.

……………………………………………………………………………….

فهرست منابع (با اندکی تلخیص):
۱. بیانات مقام معظم رهبری در سمینار نقش زن در دانشگاه تربیت معلم، ۱/۱۲/۶۴.
۲. بیانات مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از زنان، ۲۵/۹/۷۱.
۳. بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با مداحان به مناسبت میلاد حضرت فاطمه (س)، ۱۳/۳/8۹.